Amerískir dagar í Hagkaupum og fleira

Ég hata Ameríska daga í Hagkaupum. Hörð yfirlýsing sem á þó fyllilega rétt á sér. Í fyrsta lagi eru auglýsingarnar fyrir þá með þeim ömurlegustu sem heyrast í útvarpi, aðeins skárri en sú fyrir Danska Daga samt ég gef þeim það. Í öðru lagi er allur matur frá Ameríku ógeðslegur, ógeðslega girnilegur það er að segja. Ég labbaði út úr Hagkaup áðan með Pik-Nik, Oreos, muffins og Pepsi Max skreytt "Made in USA" miðum. Jú og gerlaust brauð, ekki má gleyma því. Maður verður að halda sig í hollustunni, ekkert ger í mitt brauð nei takk!
Nú liggur Oreo-ið óhreyft við hliðina á mér, muffinsið er komið hálfklárað í ruslið og ég var að átta mig á því að Pik-Nik er bara gott á jólunum. Pepsi Maxið sem ég fór út í búð að kaupa til að byrja með er það eina sem ekki hefur valdið mér djúpstæðum vonbrigðum. Ég er niðurbrotin manneskja, 839 kr. blankari og sjálfstraustið í molum. Ég þori ekki að hætta mér á Eiðistorg það sem eftir er vikunnar, hver veit ég gæti tekið upp á því að kaupa mér Ben&Jerry´s eða hnetusmjör næst. Ojj.
Í m0rgun hlustuðum við Heiða á Létt 96,7 meðan við tókum okkur til inni á baði. Hver sem valdi þann lagalista sem fékk þar að hljóma á skilið mikið lof. 10 mínútur af dramaballöðum með Natastha Bedingfield, Tony Braxton og fleirum svona rétt í morgunsárið. Einmitt það sem hressir fólk við á þriðjudagsmorgni. Ég var næstum því farin að grenja af gleði þegar UB40 fékk að hljóma.

Það er magnað upp á hverju ég tek þegar ritgerð, fyrilestur og skilaverkefni nálgast í tonnatali. Jæja, þá er mitt haustblogg komið. Næst heyrist líklegast frá mér um jólaprófin.

Guðrún Rós Árnadóttir