Munurinn er greinilegur....

á afriti, kvittun og staðgreiðslunótu. Fólk nennir ekki að læra hann. Pirrar mig óneitanlega í starfi mínu. Hér kemur dæmi:
Ég: Viltu kvittun?
Gaur: Já.
Fær kvittun. Stendur í stutta stund fyrir framan afgreiðsluborðið meðan ég sný mér að öðru. Segir svo hranalega við mig ,,Er þetta eitthvað á leiðinni hjá þér!?!"
Ég: Nú hvað?
Gaur: Ég þarf nú að fá kvittunina mína!
Ég: Nú vildirðu fá nótu líka?
Gaur: Já eða það.
Ég: Fífl. (inní mér að sjálfsögðu.. ég er alveg rosalega almennileg afgreiðsludama nefninlega)
Meira að segja þegar fólk kemur inn þegar ég er nýbúin að skúra og fær sér kók og lakkrísrör í fyrsta skipti.
Kók+lakkrísrör=freiðir. Ég sem hélt að allir vissu þetta....tiss tiss
Mér leiðist. Sigga svarar ekki. Mig langar í vinnuna. Hvað er ég að verða? Vinnualki? Nahh..bara bored.
Var að skoða kortið af hverfinu sem ég og Auður munum vera á og brosti. 24 dagar í sólina og sumarið:D